Liften in Nieuw-Zeeland
1. Wanneer ben je er over beginnen nadenken om nr australie tegaan ?
In 2004. Een vriend van mij ging met twee andere vrienden voor een jaar naar Australiё Ik was toen 19 jaar, en was in Brussel aan het studeren (film montage). Ik had veel contact met hem toen hij in Australiё was, en vond het altijd fascinerend zijn verhalen te horen en zijn foto's te zien. Ik probeerde me steeds voor te stellen hoe het daar zou zijn. Ik heb Australiё altijd al een interessant land gevonden, je vind er bijvoorbeeld dieren die je nergens ter wereld vind! De natuur is erg divers, omdat het land zo gigantisch groot is! Je hebt er woestenij, gebergten, tropische regenwouden, prachtige stranden, sneeuw, hitte, … Het leek me allemaal onvoorstelbaar, en mooi!
Ik denk dat het in mijn laatste jaar (2006) aan de hogeschool was dat ik besefte dat ik ook zo een jaar zou kunnen weggaan. En toen ik afstudeerde, was het zover, en besloot ik het te doen!
Mijn intentie was er een jaar te gaan, en dan terug te komen. Ik ging voor 3 maanden uit dit jaar naar Nieuw-Zeeland, en kwam in mei 2008 terug naar Belgie. Ik bleef voor 4 maanden, maar zoals er een uitdrukking is in het Engels, mijn voeten begonnen te jeuken, en ik vertrok terug naar Australiё. Ik miste het land, de kleuren, het klimaat en de vrijheid enorm. Vanaf dan begon ik tussen Australiё en Nieuw-Zeeland te reizen. Ik bleef voor een jaar in Australiё en dan voor 6 maanden in Nieuw-Zeeland, en heb dat patroon de laatste jaren verdergezet. Ik ben nu in Nieuw-Zeeland tot 20 juni.
Great Barrier Island, Nieuw-Zeeland
2. Heb je voor je vertrok veel moeten voorbereiden ?
Dat viel best mee. Het hangt ervan af of dat je een persoon bent die alles gepland wil hebben, of niet. Ik wou niet te veel plannen, zodat ik de vrijheid had te gaan en staan waar ik wou. Ik had geen idee hoe het er allemaal zou zijn, dus vond het ook moeilijk zo ver vooruit te denken.
Eerst en vooral moest ik mijn visum regelen, zodat ze mij het land zouden inlaten en ik er legaal kon verblijven. Er is een speciaal visum dat je kan aanvragen, dat jongeren tot 30 jaar eenmaal kunnen gebruiken. Dat visum noemen ze: one year working/holiday visum. Dat is een toelating om er voor 1 jaar te blijven, er te werken en rond te trekken.
Om dit te verkrijgen moest ik gewoon de immigratiesite bezoeken en er een formulier invullen, en een dag later kreeg ik een email met mijn visum! Ik was verbaasd dat dat zo snel geregeld was!
Dan regelde ik mijn vliegtuigticket, en moest ik een datum kiezen. Ik koos een dag in mei, 2007.
Er is een organisatie, WWOOF (Willing Workers on Organic Farms) waarbij ik me inschreef. Als lid krijg je een boek opgestuurd, waarin alle biologische boerderijen vermeld staan, en waar je kan gaan werken in ruil voor verblijf en eten. Elke boerderij beschrijft wat ze doen, wat er van je verwacht wordt, waar je zal verblijven, enzovoort.
Toen dat allemaal geregeld was, en de datum dichterbij kwam, begon ik wat praktische dingen te zoeken, zoals een goede rugzak, slaapzak, schoenen om boswandelingen te doen, ..
En dan was ik klaar om te vertrekken, en dan wordt het best wel spannend!
Pohutakawa-bloem
3. Ben je met een doel vertrokken ?
Absoluut!
Ik voelde dat het een hele belangrijke reis werd. Ik wou het land zien en ontdekken, en ik besloot dat ik alleen wou gaan, want ik wou leren. Ik stond helemaal open voor alles! Ik wist dat het niet altijd gemakkelijk zou zijn, maar dat kon me eigenlijk niet schelen, want je leert pas als het moeilijk wordt!
De toekomst in Belgiё zag er zo eenzijdig uit. Ik zou werk moeten gaan zoeken, en daar mjjn hele leven aan wijten. Dat leek me niet zo aantrekkelijk, en ik wist niet eens wat ik van werk wou doen, en wist dat er andere mogelijkheden waren. Actie, avontuur, natuur. Dat leek me veel interessanter.
Het is belangrijk andere zichten op het leven te krijgen, vooraleer definitieve beslissingen te nemen, en je hele leven iets doen waar je niet 100 procent zeker van bent. Dat wou ik voorkomen, en ik wou te weten komen: “wie ben ik?” en “wat wil ik in mijn leven doen?” Ik denk dat dat belangrijke vragen zijn, want we leven maar 1 keer, en ik geloof dat iedereen bepaalde talenten heeft. Ik zie het leven als een leerproces, waarin je die talenten kan ontdekken, en eens je ze ontdekt, er gebruik van maakt! En ik geloof ook dat dit een oneindige weg is, met vele bochten en kruisingen, en elke weg biedt je mogelijkheden aan. Het zijn onze eigen keuzes dat ons leven boeiend kunnen maken!
Een ander doel was mijn passie voor fotografie uit te breiden, en een betere fotograaf te worden! In mijn achterhoofd wou ik terugkomen met fantastische foto's die ik ten toon zou kunnen stellen.
Prachtig strand, Nieuw-Zeeland
4. Waar verblijf je zoal ?
In het begin verbleef ik in hostels, dit zijn goedkope hotels, waar je vele andere backpackers tegenkomt, van over de hele wereld! (Backpacker is de naam voor jongeren die rondtrekken met hun rugzak)
Na een tijdje en veel reizen leerde ik Jeff kennen, hij is een kunstenaar en heeft over de hele United States gelifd, en hij was deze levensstijl aan het verderzetten in Australie en Nieuw-Zeeland. We begonnen samen langs de westkust te liften, en hij had een tent. Vanaf toen verbleef ik meestal in campings, en vond dat ook veel leuker dan in een hostel te verblijven. Ik slaap het beste in de tent! En ik heb al veel meegemaakt in de nachten. Dieren die rond de tent snuffelen, voor eten. Op 1 nacht was er een dier dat Jeff's zware rugzak ettelijke meters verder had gesleurd. We werden 's morgens wakker en ontdekten dat die weg was!
Op een ander moment was ik iets in de tent aan het zoeken, plots hoorde ik iets ritselen in de boom boven mij, en plots was er een kleine muis die uit die boom viel, IN de tent!
Zo zaten we ook ooit eens met een soort kikker in de tent, en we beseften dat pas toen we al in slaap waren gevallen! Best akelig!
Jeff had ook al veel vrienden, want reisde hier al 7 jaren rond vooraleer hij mij leerde kennen, dus we verbleven ook bij veel van zijn vrienden.
En soms krijgen we een lift met iemand die ons uitnodigt om bij hen te overnachten. Tijdens het liften hebben we echt al veel vrienden leren kennen, die we nu nog steeds bezoeken als we in hun buurt zijn. Zo wordt onze vriendenkring steeds groter, en hebben we steeds meer verblijplaatsen :-)
Dit is soms voor enkele nachten, en soms voor maanden aan een stuk. Ik vind dat wel een goede afwisseling, en ben alle vrienden die hun huis voor ons openstellen heel erg dankbaar. Ik probeer altijd mijn best te doen en te helpen waar ik kan, te koken, in de tuin te werken, ..
Australische kikker
5. Wat doe je om aan je inkomen te komen ?
Toen ik Jeff leerde kennen begon ik niet alleen met hem rond te liften. Ik was geϊnspireerd zijn prachtige schilderijen te zien. Hij schilderde ook op stenen, en ik begon dat stilletjes aan ook te doen. Ik besefte dat er vanalles in mij zat dat er via de schilderijen uitkwam, en stond er zelfs versteld van. Dit is zo 1 van die talenten waar ik geen flauw benul van had, en waar ik nu veel tijd insteek en zelfs wat geld mee kan verdienen. Ondertussen heb ik zeker al duizenden stenen geschilderd, en vele schilderijen, bladwijzers, kaartjes. Zelfs twee stoelen en andere objecten.
Tijdens ons reizen tonen we ons werk aan vele mensen, en we hebben al enkele keren muurschilderijen gedaan voor mensen. Voor een frituur, een hotel, een hostel, een camping. Zo proberen we een beetje geld te verdienen, en het is niet altijd gemakkelijk, en ik krijg ook veel steun van vrienden en familie.
We maken ook films, want ik studeerde film-montage aan de hogeschool, en Jeff heeft een hele goede video-camera en was eigenlijk montage aan het leren toen we elkaar leerden kennen. We hebben ondertussen 4 films gemaakt, maar die geven we gewoon weg aan alle mensen die we leren kennen, en we sturen ze op naar familie en vrienden over de hele wereld. We gaan nu beginnen werken aan ons vijfde filmproject, dat zal gaan over de walvissen en dolfijnen. Het vraagt veel tijd en werk om een film te maken, en zoals alles dat ik doe, is het een werk van liefde, en niet voor het geld. Ik kies er voor zo te leven, maar ben dus niet rijk. Ik geef niet om materiele zaken, en we hebben uiteindelijk ook geen massa`s geld nodig, maar net genoeg om te overleven. Ik ben iedereen die me steunt heel dankbaar, want dat maakt het mogelijk te leven zoals ik doe, en ik probeer steeds mensen te inspireren met mijn kunst, en het geeft me veel moed als iemand iets van me koopt, want dat betekent dat ik nog even verderkan.
De voorbije twee maanden verbleef ik bij vrienden in de bergen op het zuid-eiland van Nieuw-Zeeland. Hij is een bekende schrijver en historicus van Nieuw-Zeeland, en hij wou leren hoe internet te gebruiken, en blogs te creeeren. Ik hielp hem voor dagen aan een stuk, en legde hem vanalles uit. Ik deed dat als een vriendschapsdienst, en zij gaven me geld als wederdienst. De manier waarop dit gebeurde was zo vriendschappelijk en zo leef ik graag!
Beschilderde stenen
6. Heb je al veel mensen leren kennen ?
Heel veel mensen! Al reizende ben je constant onder de mensen, en overal waar we in campings verblijven zijn er andere reizigers die je leert kennen. Tijdens het liften leren we ook veel mensen kennen natuurlijk, want de afstanden zijn zo groot in Australiё en je kan voor uren aan een stuk in een auto zitten om in het volgende dorpje te geraken. Zo leer je de mensen wel kennen, want er is zoveel tijd om over vanalles te babbelen, en zelfs filosofische gesprekken te hebben.
De langste lift die we ooit hadden was met een Frans koppel voor twee weken aan een stuk! Dat is geweldig vind ik, om zo wat langer met mensen rond te reizen.
We houden meestal contact met de mensen die we leren kennen, via email of facebook, of als ze geen internet gebruiken vragen we hun adres zodat we een postkaartje kunnen opzenden, of een film. We geven ook een beschilderde steen aan iedereen die ons een lift geeft.
Soms kunnen we ook familie van vrienden opzoeken, die dan ook weer vrienden worden. Dus ik leer constant nieuwe mensen kennen, en zou ondertussen al een boek kunnen schrijven over al de verhalen die ik heb gehoord.
Schilderen in openlucht
7. Wat is 1 van de mooiste dingen dat je al hebt meegemaakt ?
Ik heb al van toen ik heel jong was, iets met dolfijnen gehad. Dolfijnen waren mijn lievelingsdieren. Ik wou alles weten over dolfijnen, deed mijn spreekbeurten in de lagere school over dolfijnen, en mijn droom was met dolfijnen te zwemmen.
Toen ik naar Australiё kwam, besefte ik dat ik eigenlijk echt wilde dolfijnen zou kunnen ontmoeten. Er is zoveel kustlijn, zoveel oceaan!
Ik heb in de tussentijd al veel geleerd over de dolfijnen die hier leven, over de walvissen die migreren van de warme waters naar de koude, …
De Australische Aboriginals, en ook de Nieuw-Zeelandse Maori hebben verhalen waarin de dolfijnen en walvissen een belangrijke rol spelen. Meestal worden ze voorgesteld als helpers, en bestond er een woordeloze, maar sterke communicatie tussen hen.
Toen ik voor de eerste keer langs de westkust van Australiё reisde, hoorde ik over een kust-dorpje “Monkey Mia” , dat bekend is voor de wilde dolfijnen die er dichtbij het strand komen. Ik leerde ook dat ze die wilde dolfijnen eigenlijk lokken met eten, en dat de dolfijnen helemaal niet zo gezond zijn. Dat maakt me triestig, en je ziet in vele plaatsen dat ze de dolfijnen gewoonweg als een toeristen-attractie gebruiken. Dus ik besloot Monkey Mia niet te bezoeken, omdat het me alleen maar triestig zou maken.
Maar, ik heb ondertussen al vaak dolfijnen en walvissen gezien, in het wild, en zou je hierover in detail kunnen vertellen, want deze momenten zijn erg magisch. Maar om je vraag te beantwoorden, moet ik je nu vertellen over dit hele mooie moment!
Ik verbleef op een eiland van Nieuw-Zeeland, en leefde er voor enkele maanden in een huisje dat vlakbij de oceaan gelegen is. Er is een prachtig strand waar ik altijd ging zwemmen en wandelen. Ik begon er dolfijnen te zien, net alsof ze wisten dat ik daar was, en ze kwamen steeds dichter en dichter bij. Dan kwam er de dag dat ik in de oceaan aan het zwemmen was, en plots riep Jeff: “Daar zijn 3 dolfijnen, vlakbij!”
Ik kon mijn ogen niet geloven. Ze kwamen stilletjes dichter bij, en zwemden enkele circkeltjes rond mij. Ze waren zo dichtbij dat ik ze kon aanraken, maar ik wou hen niet doen schrikken. Dat moment was als een droom, waarin tijd stil stond! Het gevoel dat ik van de dolfijnen kreeg was onbeschrijflijk magisch. Onvergetelijk!
Photoshop creatie, sterren dolfijn
8. Heb je ooit al eens schrik gehad voor iets zoja voor wat ?
Voor ik naar Australie vertrok was ik nogal ongerust over alle giftige dieren dat er zijn, en waar mensen jaarlijks van sterven. Je hebt er giftige spinnen, slangen, kwallen en haaien! Ik heb niet zozeer schrik van salngen, haaien of kwallen, maar de spinnen waren mijn grootste angst, omdat ik jammer genoeg opgroeide met schrik voor spinnen! Ik wil dat nog steeds overkomen, en heb toch wel vooruitgang gemaakt, maar kan nog steeds angstig reageren als ik een groot kaliber zie! En die schrik is natuurlijk niet echt omdat ze giftig zijn, maar eerder door hoe dat ze eruit zien.
Tijdens de eerste weken in Australiё was ik soms bang niet te weten wat er ging komen. Ik moest vanalles plannen, en ik kon me nog niet echt goed uitdrukken in het Engels. Ik was bang verloren te lopen in de stad en mijn weg niet terug te vinden. Maar de mensen hier zijn zo gewoon aan buitenlanders, en ik vond wel heel snel mijn weg. Iedereen is behulpzaam en vriendelijk, en al snel leerde ik te vertrouwen in het leven, en niet bang of onzeker te zijn. Niet bang te zijn een vreemde op straat aan te spreken om iets te vragen. En toen we begonnen liften, te vertrouwen dat alleen de goede mensen zouden stoppen. En na 4 jaar rond te liften, ben ik nog steeds niemand tegen gekomen waar ik schrik van had.
Er was wel iets akeligs, en toen had ik schrik. Dat was in de grote stad, Melbourne. We logeerden bij vrienden en we hadden een taxi gebeld om ons daar te komen halen en ons naar de bus te brengen. We hadden al onze zakken in de taxi geladen, en ik was al ingestapt, terwijl Jeff nog binnen in het huis was om dag te zeggen. De chauffeur leek allesbehalve betrouwbaar, en begon uit de oprit te rijden terwijl de deur nog open was. Dan plots reed hij vooruit, zodat de deur toeslag. En toen begon hij verder achteruit te rijden. Ik had schrik, en er kwamen vanalle gedachten in mijn hoofd. Wat als de man met mij en al onze bagage wegrijdt? Wat ga ik doen? Ik moest snel denken, want wou dit voorkomen! Dus ik zei met een aandringende stem: “can we PLEASE wait!” En hij luisterde! IK was opgelucht, maar ik weet dat ik mijn intuϊtie kan vertrouwen, en dat de man duistere gedachten had!
Toen kwam Jeff gelukkig aangelopen, en waren we weer onderweg. Het is pas nadat we uit die taxi stapten dat ik hem kon vertellen wat er gebeurd was.
White tail, Australische spin
9. Wat vind je 1 van de mooiste dingen die je al hebt gezien?
Dat is een hele moeilijke vraag, want er is zoveel moois! Mijn grootste interesse gaat uit naar de natuurlijke wereld. Ik kan uren op een strand zitten, en staren naar de golven en het veranderende licht, en wegdromen.
Ik bezoek vooral natuurgebieden, en ben niet zo geinteresseerd in de steden.
Nu, 1 van de mooiste dingen is een plaats in West-Australie, die KARIJINI genaamd wordt. Het is een complex van diepe groeven (kloven) in de rode woestijn. Alles ziet er daar erg rood uit, omdat de grond veel ijzererst bevat. Dit natuurgebied is als een oasis in de woestijn. De kloven (gorges in het Engels) zijn rond de 100-200 meter diep , en je kan er wandelingen doen tot helemaal aan de bodem. Wanneer je dat doet is het net alsof je terug in de tijd wandelt. Duizenden/miljoenen jaren terug, en je ziet verschillende lagen in de rotswanden. De kleuren zijn ongelooflijk mooi.
In de meeste kloven vloeit water, en vind je vanalle poelen en watervallen, en je kan er afkoelen, want de dagen kunnen enorm heet en droog zijn!
We reisden voor een tijdje met een koppel vanuit Tsjechiё, en zij wouden een heel afgelegen kloof bezoeken (Hamersley Gorge genaamd). Het was volle maan, en we arriveerden laat in de avond, en kampeerden er in de kleine parking. Toen we opstonden en zagen waar we waren, stonden we allemaal versteld. De kloof zag er ontzettend dramatisch uit, de rots-lagen waren golvend, en de kleuren nog intenser dan de kleuren die we in de andere kloven zagen. We bleven er enkele uren, om veel fotografie te doen, te zwemmen, en te bewonderen! Dat moet 1 van de mooiste plaatsen zijn die ik heb bezocht.
Hamersley Gorge, West Australie
10. Wat mis je het hardst en waarom ?
Het hardst mis ik alle mensen die ik graag zie en waarmee ik opgroeide in Belgie. Niet zozeer Belgie zelf, maar familie en vrienden. En ik zeg dit niet omdat dit jouw interview is Elise, maar ik denk enorm veel aan jou. Jij was altijd een speciaal iemand voor mij, want ik zag jou opgroeien, en speelde altijd met jou, en we konden zoveel lachen en gibberen. Jij bent 1 van de personen die ik het hardst mis en waarvoor ik graag nog eens terug naar Belgie zou komen. Het is bijna 4 jaar geleden dat ik jou zag, en je bent ondertussen al veel groter geworden dan de laatste keer ik jou zag. Ik weet dat als ik jou terug ga zien, heel blij zal zijn, en ik denk dat we veel aan elkaar te vertellen gaan hebben!
Dolfijnen in harmonie
11. Hebben ze veel andere gewoontes dan in belgie ?
In het algemeen is de cultuur en de gewoontes van de mensen niet zo verschillend van de mensen in Belgiё. Er zijn wel enkele kleine verschillen, die ik graag even beschrijf:
(Let wel, dit zijn natuurlijk veralgemeningen, en dit is niet voor elke persoon zo)
- Omdat het klimaat hier warmer en zonniger is, vind ik dat de mensen er veel opgewekter uitzien. Ze zijn open en vriendelijk en je ziet altijd wel een lach. In Belgiё is het klimaat vaak erg bewolkt en koud, en ik denk dat dat 1 van de redenen is dat de mensen in Belgiё een beetje meer opgesloten en koud zijn. Hier kan je met iedereen beginnen babbelen, en zelfs een goede conversatie hebben en vrienden maken. Ik vind dat dat in Belgiё veel moeilijker is, en toen ik na mijn eerste jaar uit Australiё terugkwam, was dat wel iets dat me enorm opviel, en ik kreeg koude reacties, wat ik niet meer gewoon was. Als je hier in een winkel komt bijvoorbeeld, zullen de verkopers je steeds aanspreken, en vragen hoe het met je gaat, van waar je komt, en nog veel meer. In Belgiё is iedereen kortaf, en willen ze niets zeggen.
- Een andere gwoonte dat ze hier hebben, en dat ook met het klimaat te maken heeft, is de manier waarop de ze vrije dagen vieren. Kerstmis en nieuwjaar bijvoorbeeld. Dat is in de volle zomer, en de mensen dragen kerstmutsen op het strand in zwembroek of bikini. 1 van de dingen waar de Australiёrs zot van zijn is hun barbacue! Bij iedere gelegenheid is er wel een barbecue, en willen ze naar het strand of met hun boot de zee op om te gaan vissen.
-Een groot verschil met Belgie is de grootte van het land. De afstanden zijn enorm! Het idee van afstand is hier dus ook anders. Bijvoorbeeld, als je 300 kilometer naar het volgende dorpje moet rijden, is dat nog relatief dichtbij!
- Een andere zaak waar ik toch ook even iets over wil zeggen is het racisme. Jammer genoeg is er veel racisme tegenover de Australische Aboriginals. Het verleden van Australiё is eigenlijk heel donker. De Aboriginals leefden hier voor duizende jaren in harmonie met de natuur, tot op het moment dat de westerse man kwam aanvaren, en hen letterlijk vermoordde. Het is erg triestig te zien hoe de Aboriginals tot op vandaag behandelt worden, en er is weinig respect tegenover hen. (terwijl ik hen enorm bewonder, wetende hoe ze vroeger leefden, en hoe ze niet eens terugvochten omdat het zo een zachtaardig volk is)
De Aboriginals worden geforceerd te leven zoals de westerse mensen leven, maar voor hen is dat heel moeilijk, want zij geven niet om materiёle zaken. Er zijn nog maar heel weinig plaatsen waar ze hun oude levenswijze kunnen verderzetten, en de druk van de westerse wereld is te groot om het vol te houden. Vele Aboriginals verliezen zichzelf in drugs of alcohol, en het is net alsof hun cultuur van hen gestolen werd, en ze voelen zich verloren. Ik heb veel begrip voor hen, en ben altijd geϊnteresseerd in de verhalen die zij hadden over hat land, de bergen, de rivieren. Zij zien het land als een levend organisme, en de rivieren en bergen zijn “heilige” plaatsen, die gerespecteerd moeten worden. Zo kijk ik ook naar dit land. Australiё is 1 van de oudste continenten ter wereld, en ik denk dat dat voor ons, westerse mensen heel moeilijk te vatten is!
Rotsschilderingen van de Australische Aboriginals
12. Denk je er aan om ooit terug tekomen ?
Ja daar denk ik vaak aan, omdat ik jullie mis, maar als ik dan denk aan hoe lang ik in Belgie kan blijven, dan weet ik het toch niet zo goed. Ik ben ondertussen zo gewoon geraakt aan dit nomadische leven, en het klimaat, de veranderende horizon van dag tot dag. In Belgie is er niet zo veel wilde natuur meer over. En het land is zo klein en bevolkt tegenover Australiё. Ik hou van de manier waarop ik hier kan leven, en denk niet dat het mogelijk is in Belgiё. Dus als ik terug zou komen naar Belgie, denk ik dat dat een bezoek wordt. Maar ik sta open voor alles, en er kunnen altijd verrassingen uit de hoek komen. Ik ben niet zo goed in het plannen van mijn toekomst, en leef van dag tot dag.
Leven in het zonnestelsel
13 . Nog een laatse vraag hoe zie je je toekomst voor je ?
Ik zou graag op dezelfde manier verder leven, een beetje als een nomaad rondtrekken en soms langer in een bepaalde plaats blijven.
Ik vind het belangrijk om van de kleinste details en schoonheid te kunnen genieten. Een mooie bloem te zien, een vogel, een dolfijn, en daar kracht uit te halen.
Ik wil mijn schilderkunst uitbreiden, en ben benieuwd welke projecten er in de toekomst uit mij zullen komen. Ik zou ook graag iets meer met mijn fotografie doen, maar ik ben nog niet zeker wat.
Ik ben ook cedar-fluit beginnen spelen, sinds twee jaar en wil graag beter worden, en muziek opnemen, en die muziek gebruiken in mijn films.
We willen ook graag een soort magazine creёeren, en printen. De artikels zouden gaan over onze kunst, het reizen, de plaatsen die we bezoeken, onze filmprojecten, maar ook over de problemen in de wereld. De ecologische problemen die er dagelijks op verslechten. Het is belangrijk gewaar te zijn over de gevaren van wat er in Japan gebeurde vorig jaar bijvoorbeeld. Toen de aarbeving en tsunami die kernreactoren in Fukushima vernietigde, en een gigantische hoeveelheid van radio-actief materiaal de lucht in blies, en nog steeds aan het blazen is. Dat is erg verontrustend voor het leven op de aarde!
De beslissingen van de overheid in Australiё en Nieuw-Zeeland zijn ook verontrustend, en zal de aarde hier op plaatsen veel schade aandoen, door het mijnen van mineralen, boren voor olie en gas-extractie. Dit zijn allemaal schadelijke processen voor het milieu, en eens de schade gebeurt is, is er geen weg terug. Denk aan wat er bijvoorbeeld gebeurde tijdens die olieramp in de Golf van Mexico. Daarom is het belangrijk de aandacht hierop te vestigen, en de mensen hier op de straat te krijgen om te protesteren!
Onze toekomst, de toekomst van alle kinderen en leven op aarde is erg fragiel, en ik vind het belangrijk daar aandacht aan te geven, en het te verdedigen vooraleer het te laat is!
Iedereen is een kunstenaar, elke keuze die we maken is creatief
Liften in Nieuw-Zeeland
1. Wanneer ben je er over beginnen nadenken om nr australie tegaan ?
In 2004. Een vriend van mij ging met twee andere vrienden voor een jaar naar Australiё Ik was toen 19 jaar, en was in Brussel aan het studeren (film montage). Ik had veel contact met hem toen hij in Australiё was, en vond het altijd fascinerend zijn verhalen te horen en zijn foto's te zien. Ik probeerde me steeds voor te stellen hoe het daar zou zijn. Ik heb Australiё altijd al een interessant land gevonden, je vind er bijvoorbeeld dieren die je nergens ter wereld vind! De natuur is erg divers, omdat het land zo gigantisch groot is! Je hebt er woestenij, gebergten, tropische regenwouden, prachtige stranden, sneeuw, hitte, … Het leek me allemaal onvoorstelbaar, en mooi!
Ik denk dat het in mijn laatste jaar (2006) aan de hogeschool was dat ik besefte dat ik ook zo een jaar zou kunnen weggaan. En toen ik afstudeerde, was het zover, en besloot ik het te doen!
Mijn intentie was er een jaar te gaan, en dan terug te komen. Ik ging voor 3 maanden uit dit jaar naar Nieuw-Zeeland, en kwam in mei 2008 terug naar Belgie. Ik bleef voor 4 maanden, maar zoals er een uitdrukking is in het Engels, mijn voeten begonnen te jeuken, en ik vertrok terug naar Australiё. Ik miste het land, de kleuren, het klimaat en de vrijheid enorm. Vanaf dan begon ik tussen Australiё en Nieuw-Zeeland te reizen. Ik bleef voor een jaar in Australiё en dan voor 6 maanden in Nieuw-Zeeland, en heb dat patroon de laatste jaren verdergezet. Ik ben nu in Nieuw-Zeeland tot 20 juni.
Great Barrier Island, Nieuw-Zeeland
2. Heb je voor je vertrok veel moeten voorbereiden ?
Dat viel best mee. Het hangt ervan af of dat je een persoon bent die alles gepland wil hebben, of niet. Ik wou niet te veel plannen, zodat ik de vrijheid had te gaan en staan waar ik wou. Ik had geen idee hoe het er allemaal zou zijn, dus vond het ook moeilijk zo ver vooruit te denken.
Eerst en vooral moest ik mijn visum regelen, zodat ze mij het land zouden inlaten en ik er legaal kon verblijven. Er is een speciaal visum dat je kan aanvragen, dat jongeren tot 30 jaar eenmaal kunnen gebruiken. Dat visum noemen ze: one year working/holiday visum. Dat is een toelating om er voor 1 jaar te blijven, er te werken en rond te trekken.
Om dit te verkrijgen moest ik gewoon de immigratiesite bezoeken en er een formulier invullen, en een dag later kreeg ik een email met mijn visum! Ik was verbaasd dat dat zo snel geregeld was!
Dan regelde ik mijn vliegtuigticket, en moest ik een datum kiezen. Ik koos een dag in mei, 2007.
Er is een organisatie, WWOOF (Willing Workers on Organic Farms) waarbij ik me inschreef. Als lid krijg je een boek opgestuurd, waarin alle biologische boerderijen vermeld staan, en waar je kan gaan werken in ruil voor verblijf en eten. Elke boerderij beschrijft wat ze doen, wat er van je verwacht wordt, waar je zal verblijven, enzovoort.
Toen dat allemaal geregeld was, en de datum dichterbij kwam, begon ik wat praktische dingen te zoeken, zoals een goede rugzak, slaapzak, schoenen om boswandelingen te doen, ..
En dan was ik klaar om te vertrekken, en dan wordt het best wel spannend!
Pohutakawa-bloem
3. Ben je met een doel vertrokken ?
Absoluut!
Ik voelde dat het een hele belangrijke reis werd. Ik wou het land zien en ontdekken, en ik besloot dat ik alleen wou gaan, want ik wou leren. Ik stond helemaal open voor alles! Ik wist dat het niet altijd gemakkelijk zou zijn, maar dat kon me eigenlijk niet schelen, want je leert pas als het moeilijk wordt!
De toekomst in Belgiё zag er zo eenzijdig uit. Ik zou werk moeten gaan zoeken, en daar mjjn hele leven aan wijten. Dat leek me niet zo aantrekkelijk, en ik wist niet eens wat ik van werk wou doen, en wist dat er andere mogelijkheden waren. Actie, avontuur, natuur. Dat leek me veel interessanter.
Het is belangrijk andere zichten op het leven te krijgen, vooraleer definitieve beslissingen te nemen, en je hele leven iets doen waar je niet 100 procent zeker van bent. Dat wou ik voorkomen, en ik wou te weten komen: “wie ben ik?” en “wat wil ik in mijn leven doen?” Ik denk dat dat belangrijke vragen zijn, want we leven maar 1 keer, en ik geloof dat iedereen bepaalde talenten heeft. Ik zie het leven als een leerproces, waarin je die talenten kan ontdekken, en eens je ze ontdekt, er gebruik van maakt! En ik geloof ook dat dit een oneindige weg is, met vele bochten en kruisingen, en elke weg biedt je mogelijkheden aan. Het zijn onze eigen keuzes dat ons leven boeiend kunnen maken!
Een ander doel was mijn passie voor fotografie uit te breiden, en een betere fotograaf te worden! In mijn achterhoofd wou ik terugkomen met fantastische foto's die ik ten toon zou kunnen stellen.
Prachtig strand, Nieuw-Zeeland
4. Waar verblijf je zoal ?
In het begin verbleef ik in hostels, dit zijn goedkope hotels, waar je vele andere backpackers tegenkomt, van over de hele wereld! (Backpacker is de naam voor jongeren die rondtrekken met hun rugzak)
Na een tijdje en veel reizen leerde ik Jeff kennen, hij is een kunstenaar en heeft over de hele United States gelifd, en hij was deze levensstijl aan het verderzetten in Australie en Nieuw-Zeeland. We begonnen samen langs de westkust te liften, en hij had een tent. Vanaf toen verbleef ik meestal in campings, en vond dat ook veel leuker dan in een hostel te verblijven. Ik slaap het beste in de tent! En ik heb al veel meegemaakt in de nachten. Dieren die rond de tent snuffelen, voor eten. Op 1 nacht was er een dier dat Jeff's zware rugzak ettelijke meters verder had gesleurd. We werden 's morgens wakker en ontdekten dat die weg was!
Op een ander moment was ik iets in de tent aan het zoeken, plots hoorde ik iets ritselen in de boom boven mij, en plots was er een kleine muis die uit die boom viel, IN de tent!
Zo zaten we ook ooit eens met een soort kikker in de tent, en we beseften dat pas toen we al in slaap waren gevallen! Best akelig!
Jeff had ook al veel vrienden, want reisde hier al 7 jaren rond vooraleer hij mij leerde kennen, dus we verbleven ook bij veel van zijn vrienden.
En soms krijgen we een lift met iemand die ons uitnodigt om bij hen te overnachten. Tijdens het liften hebben we echt al veel vrienden leren kennen, die we nu nog steeds bezoeken als we in hun buurt zijn. Zo wordt onze vriendenkring steeds groter, en hebben we steeds meer verblijplaatsen :-)
Dit is soms voor enkele nachten, en soms voor maanden aan een stuk. Ik vind dat wel een goede afwisseling, en ben alle vrienden die hun huis voor ons openstellen heel erg dankbaar. Ik probeer altijd mijn best te doen en te helpen waar ik kan, te koken, in de tuin te werken, ..
Australische kikker
5. Wat doe je om aan je inkomen te komen ?
Toen ik Jeff leerde kennen begon ik niet alleen met hem rond te liften. Ik was geϊnspireerd zijn prachtige schilderijen te zien. Hij schilderde ook op stenen, en ik begon dat stilletjes aan ook te doen. Ik besefte dat er vanalles in mij zat dat er via de schilderijen uitkwam, en stond er zelfs versteld van. Dit is zo 1 van die talenten waar ik geen flauw benul van had, en waar ik nu veel tijd insteek en zelfs wat geld mee kan verdienen. Ondertussen heb ik zeker al duizenden stenen geschilderd, en vele schilderijen, bladwijzers, kaartjes. Zelfs twee stoelen en andere objecten.
Tijdens ons reizen tonen we ons werk aan vele mensen, en we hebben al enkele keren muurschilderijen gedaan voor mensen. Voor een frituur, een hotel, een hostel, een camping. Zo proberen we een beetje geld te verdienen, en het is niet altijd gemakkelijk, en ik krijg ook veel steun van vrienden en familie.
We maken ook films, want ik studeerde film-montage aan de hogeschool, en Jeff heeft een hele goede video-camera en was eigenlijk montage aan het leren toen we elkaar leerden kennen. We hebben ondertussen 4 films gemaakt, maar die geven we gewoon weg aan alle mensen die we leren kennen, en we sturen ze op naar familie en vrienden over de hele wereld. We gaan nu beginnen werken aan ons vijfde filmproject, dat zal gaan over de walvissen en dolfijnen. Het vraagt veel tijd en werk om een film te maken, en zoals alles dat ik doe, is het een werk van liefde, en niet voor het geld. Ik kies er voor zo te leven, maar ben dus niet rijk. Ik geef niet om materiele zaken, en we hebben uiteindelijk ook geen massa`s geld nodig, maar net genoeg om te overleven. Ik ben iedereen die me steunt heel dankbaar, want dat maakt het mogelijk te leven zoals ik doe, en ik probeer steeds mensen te inspireren met mijn kunst, en het geeft me veel moed als iemand iets van me koopt, want dat betekent dat ik nog even verderkan.
De voorbije twee maanden verbleef ik bij vrienden in de bergen op het zuid-eiland van Nieuw-Zeeland. Hij is een bekende schrijver en historicus van Nieuw-Zeeland, en hij wou leren hoe internet te gebruiken, en blogs te creeeren. Ik hielp hem voor dagen aan een stuk, en legde hem vanalles uit. Ik deed dat als een vriendschapsdienst, en zij gaven me geld als wederdienst. De manier waarop dit gebeurde was zo vriendschappelijk en zo leef ik graag!
Beschilderde stenen
6. Heb je al veel mensen leren kennen ?
Heel veel mensen! Al reizende ben je constant onder de mensen, en overal waar we in campings verblijven zijn er andere reizigers die je leert kennen. Tijdens het liften leren we ook veel mensen kennen natuurlijk, want de afstanden zijn zo groot in Australiё en je kan voor uren aan een stuk in een auto zitten om in het volgende dorpje te geraken. Zo leer je de mensen wel kennen, want er is zoveel tijd om over vanalles te babbelen, en zelfs filosofische gesprekken te hebben.
De langste lift die we ooit hadden was met een Frans koppel voor twee weken aan een stuk! Dat is geweldig vind ik, om zo wat langer met mensen rond te reizen.
We houden meestal contact met de mensen die we leren kennen, via email of facebook, of als ze geen internet gebruiken vragen we hun adres zodat we een postkaartje kunnen opzenden, of een film. We geven ook een beschilderde steen aan iedereen die ons een lift geeft.
Soms kunnen we ook familie van vrienden opzoeken, die dan ook weer vrienden worden. Dus ik leer constant nieuwe mensen kennen, en zou ondertussen al een boek kunnen schrijven over al de verhalen die ik heb gehoord.
Schilderen in openlucht
7. Wat is 1 van de mooiste dingen dat je al hebt meegemaakt ?
Ik heb al van toen ik heel jong was, iets met dolfijnen gehad. Dolfijnen waren mijn lievelingsdieren. Ik wou alles weten over dolfijnen, deed mijn spreekbeurten in de lagere school over dolfijnen, en mijn droom was met dolfijnen te zwemmen.
Toen ik naar Australiё kwam, besefte ik dat ik eigenlijk echt wilde dolfijnen zou kunnen ontmoeten. Er is zoveel kustlijn, zoveel oceaan!
Ik heb in de tussentijd al veel geleerd over de dolfijnen die hier leven, over de walvissen die migreren van de warme waters naar de koude, …
De Australische Aboriginals, en ook de Nieuw-Zeelandse Maori hebben verhalen waarin de dolfijnen en walvissen een belangrijke rol spelen. Meestal worden ze voorgesteld als helpers, en bestond er een woordeloze, maar sterke communicatie tussen hen.
Toen ik voor de eerste keer langs de westkust van Australiё reisde, hoorde ik over een kust-dorpje “Monkey Mia” , dat bekend is voor de wilde dolfijnen die er dichtbij het strand komen. Ik leerde ook dat ze die wilde dolfijnen eigenlijk lokken met eten, en dat de dolfijnen helemaal niet zo gezond zijn. Dat maakt me triestig, en je ziet in vele plaatsen dat ze de dolfijnen gewoonweg als een toeristen-attractie gebruiken. Dus ik besloot Monkey Mia niet te bezoeken, omdat het me alleen maar triestig zou maken.
Maar, ik heb ondertussen al vaak dolfijnen en walvissen gezien, in het wild, en zou je hierover in detail kunnen vertellen, want deze momenten zijn erg magisch. Maar om je vraag te beantwoorden, moet ik je nu vertellen over dit hele mooie moment!
Ik verbleef op een eiland van Nieuw-Zeeland, en leefde er voor enkele maanden in een huisje dat vlakbij de oceaan gelegen is. Er is een prachtig strand waar ik altijd ging zwemmen en wandelen. Ik begon er dolfijnen te zien, net alsof ze wisten dat ik daar was, en ze kwamen steeds dichter en dichter bij. Dan kwam er de dag dat ik in de oceaan aan het zwemmen was, en plots riep Jeff: “Daar zijn 3 dolfijnen, vlakbij!”
Ik kon mijn ogen niet geloven. Ze kwamen stilletjes dichter bij, en zwemden enkele circkeltjes rond mij. Ze waren zo dichtbij dat ik ze kon aanraken, maar ik wou hen niet doen schrikken. Dat moment was als een droom, waarin tijd stil stond! Het gevoel dat ik van de dolfijnen kreeg was onbeschrijflijk magisch. Onvergetelijk!
Photoshop creatie, sterren dolfijn
8. Heb je ooit al eens schrik gehad voor iets zoja voor wat ?
Voor ik naar Australie vertrok was ik nogal ongerust over alle giftige dieren dat er zijn, en waar mensen jaarlijks van sterven. Je hebt er giftige spinnen, slangen, kwallen en haaien! Ik heb niet zozeer schrik van salngen, haaien of kwallen, maar de spinnen waren mijn grootste angst, omdat ik jammer genoeg opgroeide met schrik voor spinnen! Ik wil dat nog steeds overkomen, en heb toch wel vooruitgang gemaakt, maar kan nog steeds angstig reageren als ik een groot kaliber zie! En die schrik is natuurlijk niet echt omdat ze giftig zijn, maar eerder door hoe dat ze eruit zien.
Tijdens de eerste weken in Australiё was ik soms bang niet te weten wat er ging komen. Ik moest vanalles plannen, en ik kon me nog niet echt goed uitdrukken in het Engels. Ik was bang verloren te lopen in de stad en mijn weg niet terug te vinden. Maar de mensen hier zijn zo gewoon aan buitenlanders, en ik vond wel heel snel mijn weg. Iedereen is behulpzaam en vriendelijk, en al snel leerde ik te vertrouwen in het leven, en niet bang of onzeker te zijn. Niet bang te zijn een vreemde op straat aan te spreken om iets te vragen. En toen we begonnen liften, te vertrouwen dat alleen de goede mensen zouden stoppen. En na 4 jaar rond te liften, ben ik nog steeds niemand tegen gekomen waar ik schrik van had.
Er was wel iets akeligs, en toen had ik schrik. Dat was in de grote stad, Melbourne. We logeerden bij vrienden en we hadden een taxi gebeld om ons daar te komen halen en ons naar de bus te brengen. We hadden al onze zakken in de taxi geladen, en ik was al ingestapt, terwijl Jeff nog binnen in het huis was om dag te zeggen. De chauffeur leek allesbehalve betrouwbaar, en begon uit de oprit te rijden terwijl de deur nog open was. Dan plots reed hij vooruit, zodat de deur toeslag. En toen begon hij verder achteruit te rijden. Ik had schrik, en er kwamen vanalle gedachten in mijn hoofd. Wat als de man met mij en al onze bagage wegrijdt? Wat ga ik doen? Ik moest snel denken, want wou dit voorkomen! Dus ik zei met een aandringende stem: “can we PLEASE wait!” En hij luisterde! IK was opgelucht, maar ik weet dat ik mijn intuϊtie kan vertrouwen, en dat de man duistere gedachten had!
Toen kwam Jeff gelukkig aangelopen, en waren we weer onderweg. Het is pas nadat we uit die taxi stapten dat ik hem kon vertellen wat er gebeurd was.
White tail, Australische spin
9. Wat vind je 1 van de mooiste dingen die je al hebt gezien?
Dat is een hele moeilijke vraag, want er is zoveel moois! Mijn grootste interesse gaat uit naar de natuurlijke wereld. Ik kan uren op een strand zitten, en staren naar de golven en het veranderende licht, en wegdromen.
Ik bezoek vooral natuurgebieden, en ben niet zo geinteresseerd in de steden.
Nu, 1 van de mooiste dingen is een plaats in West-Australie, die KARIJINI genaamd wordt. Het is een complex van diepe groeven (kloven) in de rode woestijn. Alles ziet er daar erg rood uit, omdat de grond veel ijzererst bevat. Dit natuurgebied is als een oasis in de woestijn. De kloven (gorges in het Engels) zijn rond de 100-200 meter diep , en je kan er wandelingen doen tot helemaal aan de bodem. Wanneer je dat doet is het net alsof je terug in de tijd wandelt. Duizenden/miljoenen jaren terug, en je ziet verschillende lagen in de rotswanden. De kleuren zijn ongelooflijk mooi.
In de meeste kloven vloeit water, en vind je vanalle poelen en watervallen, en je kan er afkoelen, want de dagen kunnen enorm heet en droog zijn!
We reisden voor een tijdje met een koppel vanuit Tsjechiё, en zij wouden een heel afgelegen kloof bezoeken (Hamersley Gorge genaamd). Het was volle maan, en we arriveerden laat in de avond, en kampeerden er in de kleine parking. Toen we opstonden en zagen waar we waren, stonden we allemaal versteld. De kloof zag er ontzettend dramatisch uit, de rots-lagen waren golvend, en de kleuren nog intenser dan de kleuren die we in de andere kloven zagen. We bleven er enkele uren, om veel fotografie te doen, te zwemmen, en te bewonderen! Dat moet 1 van de mooiste plaatsen zijn die ik heb bezocht.
Hamersley Gorge, West Australie
10. Wat mis je het hardst en waarom ?
Het hardst mis ik alle mensen die ik graag zie en waarmee ik opgroeide in Belgie. Niet zozeer Belgie zelf, maar familie en vrienden. En ik zeg dit niet omdat dit jouw interview is Elise, maar ik denk enorm veel aan jou. Jij was altijd een speciaal iemand voor mij, want ik zag jou opgroeien, en speelde altijd met jou, en we konden zoveel lachen en gibberen. Jij bent 1 van de personen die ik het hardst mis en waarvoor ik graag nog eens terug naar Belgie zou komen. Het is bijna 4 jaar geleden dat ik jou zag, en je bent ondertussen al veel groter geworden dan de laatste keer ik jou zag. Ik weet dat als ik jou terug ga zien, heel blij zal zijn, en ik denk dat we veel aan elkaar te vertellen gaan hebben!
Dolfijnen in harmonie
11. Hebben ze veel andere gewoontes dan in belgie ?
In het algemeen is de cultuur en de gewoontes van de mensen niet zo verschillend van de mensen in Belgiё. Er zijn wel enkele kleine verschillen, die ik graag even beschrijf:
(Let wel, dit zijn natuurlijk veralgemeningen, en dit is niet voor elke persoon zo)
- Omdat het klimaat hier warmer en zonniger is, vind ik dat de mensen er veel opgewekter uitzien. Ze zijn open en vriendelijk en je ziet altijd wel een lach. In Belgiё is het klimaat vaak erg bewolkt en koud, en ik denk dat dat 1 van de redenen is dat de mensen in Belgiё een beetje meer opgesloten en koud zijn. Hier kan je met iedereen beginnen babbelen, en zelfs een goede conversatie hebben en vrienden maken. Ik vind dat dat in Belgiё veel moeilijker is, en toen ik na mijn eerste jaar uit Australiё terugkwam, was dat wel iets dat me enorm opviel, en ik kreeg koude reacties, wat ik niet meer gewoon was. Als je hier in een winkel komt bijvoorbeeld, zullen de verkopers je steeds aanspreken, en vragen hoe het met je gaat, van waar je komt, en nog veel meer. In Belgiё is iedereen kortaf, en willen ze niets zeggen.
- Een andere gwoonte dat ze hier hebben, en dat ook met het klimaat te maken heeft, is de manier waarop de ze vrije dagen vieren. Kerstmis en nieuwjaar bijvoorbeeld. Dat is in de volle zomer, en de mensen dragen kerstmutsen op het strand in zwembroek of bikini. 1 van de dingen waar de Australiёrs zot van zijn is hun barbacue! Bij iedere gelegenheid is er wel een barbecue, en willen ze naar het strand of met hun boot de zee op om te gaan vissen.
-Een groot verschil met Belgie is de grootte van het land. De afstanden zijn enorm! Het idee van afstand is hier dus ook anders. Bijvoorbeeld, als je 300 kilometer naar het volgende dorpje moet rijden, is dat nog relatief dichtbij!
- Een andere zaak waar ik toch ook even iets over wil zeggen is het racisme. Jammer genoeg is er veel racisme tegenover de Australische Aboriginals. Het verleden van Australiё is eigenlijk heel donker. De Aboriginals leefden hier voor duizende jaren in harmonie met de natuur, tot op het moment dat de westerse man kwam aanvaren, en hen letterlijk vermoordde. Het is erg triestig te zien hoe de Aboriginals tot op vandaag behandelt worden, en er is weinig respect tegenover hen. (terwijl ik hen enorm bewonder, wetende hoe ze vroeger leefden, en hoe ze niet eens terugvochten omdat het zo een zachtaardig volk is)
De Aboriginals worden geforceerd te leven zoals de westerse mensen leven, maar voor hen is dat heel moeilijk, want zij geven niet om materiёle zaken. Er zijn nog maar heel weinig plaatsen waar ze hun oude levenswijze kunnen verderzetten, en de druk van de westerse wereld is te groot om het vol te houden. Vele Aboriginals verliezen zichzelf in drugs of alcohol, en het is net alsof hun cultuur van hen gestolen werd, en ze voelen zich verloren. Ik heb veel begrip voor hen, en ben altijd geϊnteresseerd in de verhalen die zij hadden over hat land, de bergen, de rivieren. Zij zien het land als een levend organisme, en de rivieren en bergen zijn “heilige” plaatsen, die gerespecteerd moeten worden. Zo kijk ik ook naar dit land. Australiё is 1 van de oudste continenten ter wereld, en ik denk dat dat voor ons, westerse mensen heel moeilijk te vatten is!
Rotsschilderingen van de Australische Aboriginals
12. Denk je er aan om ooit terug tekomen ?
Ja daar denk ik vaak aan, omdat ik jullie mis, maar als ik dan denk aan hoe lang ik in Belgie kan blijven, dan weet ik het toch niet zo goed. Ik ben ondertussen zo gewoon geraakt aan dit nomadische leven, en het klimaat, de veranderende horizon van dag tot dag. In Belgie is er niet zo veel wilde natuur meer over. En het land is zo klein en bevolkt tegenover Australiё. Ik hou van de manier waarop ik hier kan leven, en denk niet dat het mogelijk is in Belgiё. Dus als ik terug zou komen naar Belgie, denk ik dat dat een bezoek wordt. Maar ik sta open voor alles, en er kunnen altijd verrassingen uit de hoek komen. Ik ben niet zo goed in het plannen van mijn toekomst, en leef van dag tot dag.
Leven in het zonnestelsel
13 . Nog een laatse vraag hoe zie je je toekomst voor je ?
Ik zou graag op dezelfde manier verder leven, een beetje als een nomaad rondtrekken en soms langer in een bepaalde plaats blijven.
Ik vind het belangrijk om van de kleinste details en schoonheid te kunnen genieten. Een mooie bloem te zien, een vogel, een dolfijn, en daar kracht uit te halen.
Ik wil mijn schilderkunst uitbreiden, en ben benieuwd welke projecten er in de toekomst uit mij zullen komen. Ik zou ook graag iets meer met mijn fotografie doen, maar ik ben nog niet zeker wat.
Ik ben ook cedar-fluit beginnen spelen, sinds twee jaar en wil graag beter worden, en muziek opnemen, en die muziek gebruiken in mijn films.
We willen ook graag een soort magazine creёeren, en printen. De artikels zouden gaan over onze kunst, het reizen, de plaatsen die we bezoeken, onze filmprojecten, maar ook over de problemen in de wereld. De ecologische problemen die er dagelijks op verslechten. Het is belangrijk gewaar te zijn over de gevaren van wat er in Japan gebeurde vorig jaar bijvoorbeeld. Toen de aarbeving en tsunami die kernreactoren in Fukushima vernietigde, en een gigantische hoeveelheid van radio-actief materiaal de lucht in blies, en nog steeds aan het blazen is. Dat is erg verontrustend voor het leven op de aarde!
De beslissingen van de overheid in Australiё en Nieuw-Zeeland zijn ook verontrustend, en zal de aarde hier op plaatsen veel schade aandoen, door het mijnen van mineralen, boren voor olie en gas-extractie. Dit zijn allemaal schadelijke processen voor het milieu, en eens de schade gebeurt is, is er geen weg terug. Denk aan wat er bijvoorbeeld gebeurde tijdens die olieramp in de Golf van Mexico. Daarom is het belangrijk de aandacht hierop te vestigen, en de mensen hier op de straat te krijgen om te protesteren!
Onze toekomst, de toekomst van alle kinderen en leven op aarde is erg fragiel, en ik vind het belangrijk daar aandacht aan te geven, en het te verdedigen vooraleer het te laat is!
Iedereen is een kunstenaar, elke keuze die we maken is creatief
Liften in Nieuw-Zeeland
1. Wanneer ben je er over beginnen nadenken om nr australie tegaan ?
In 2004. Een vriend van mij ging met twee andere vrienden voor een jaar naar Australiё Ik was toen 19 jaar, en was in Brussel aan het studeren (film montage). Ik had veel contact met hem toen hij in Australiё was, en vond het altijd fascinerend zijn verhalen te horen en zijn foto's te zien. Ik probeerde me steeds voor te stellen hoe het daar zou zijn. Ik heb Australiё altijd al een interessant land gevonden, je vind er bijvoorbeeld dieren die je nergens ter wereld vind! De natuur is erg divers, omdat het land zo gigantisch groot is! Je hebt er woestenij, gebergten, tropische regenwouden, prachtige stranden, sneeuw, hitte, … Het leek me allemaal onvoorstelbaar, en mooi!
Ik denk dat het in mijn laatste jaar (2006) aan de hogeschool was dat ik besefte dat ik ook zo een jaar zou kunnen weggaan. En toen ik afstudeerde, was het zover, en besloot ik het te doen!
Mijn intentie was er een jaar te gaan, en dan terug te komen. Ik ging voor 3 maanden uit dit jaar naar Nieuw-Zeeland, en kwam in mei 2008 terug naar Belgie. Ik bleef voor 4 maanden, maar zoals er een uitdrukking is in het Engels, mijn voeten begonnen te jeuken, en ik vertrok terug naar Australiё. Ik miste het land, de kleuren, het klimaat en de vrijheid enorm. Vanaf dan begon ik tussen Australiё en Nieuw-Zeeland te reizen. Ik bleef voor een jaar in Australiё en dan voor 6 maanden in Nieuw-Zeeland, en heb dat patroon de laatste jaren verdergezet. Ik ben nu in Nieuw-Zeeland tot 20 juni.
 |
| Great Barrier Island, Nieuw-Zeeland |
2. Heb je voor je vertrok veel moeten voorbereiden ?
Dat viel best mee. Het hangt ervan af of dat je een persoon bent die alles gepland wil hebben, of niet. Ik wou niet te veel plannen, zodat ik de vrijheid had te gaan en staan waar ik wou. Ik had geen idee hoe het er allemaal zou zijn, dus vond het ook moeilijk zo ver vooruit te denken.
Eerst en vooral moest ik mijn visum regelen, zodat ze mij het land zouden inlaten en ik er legaal kon verblijven. Er is een speciaal visum dat je kan aanvragen, dat jongeren tot 30 jaar eenmaal kunnen gebruiken. Dat visum noemen ze: one year working/holiday visum. Dat is een toelating om er voor 1 jaar te blijven, er te werken en rond te trekken.
Om dit te verkrijgen moest ik gewoon de immigratiesite bezoeken en er een formulier invullen, en een dag later kreeg ik een email met mijn visum! Ik was verbaasd dat dat zo snel geregeld was!
Dan regelde ik mijn vliegtuigticket, en moest ik een datum kiezen. Ik koos een dag in mei, 2007.
Er is een organisatie, WWOOF (Willing Workers on Organic Farms) waarbij ik me inschreef. Als lid krijg je een boek opgestuurd, waarin alle biologische boerderijen vermeld staan, en waar je kan gaan werken in ruil voor verblijf en eten. Elke boerderij beschrijft wat ze doen, wat er van je verwacht wordt, waar je zal verblijven, enzovoort.
Toen dat allemaal geregeld was, en de datum dichterbij kwam, begon ik wat praktische dingen te zoeken, zoals een goede rugzak, slaapzak, schoenen om boswandelingen te doen, ..
En dan was ik klaar om te vertrekken, en dan wordt het best wel spannend!
Pohutakawa-bloem
3. Ben je met een doel vertrokken ?
Absoluut!
Ik voelde dat het een hele belangrijke reis werd. Ik wou het land zien en ontdekken, en ik besloot dat ik alleen wou gaan, want ik wou leren. Ik stond helemaal open voor alles! Ik wist dat het niet altijd gemakkelijk zou zijn, maar dat kon me eigenlijk niet schelen, want je leert pas als het moeilijk wordt!
De toekomst in Belgiё zag er zo eenzijdig uit. Ik zou werk moeten gaan zoeken, en daar mjjn hele leven aan wijten. Dat leek me niet zo aantrekkelijk, en ik wist niet eens wat ik van werk wou doen, en wist dat er andere mogelijkheden waren. Actie, avontuur, natuur. Dat leek me veel interessanter.
Het is belangrijk andere zichten op het leven te krijgen, vooraleer definitieve beslissingen te nemen, en je hele leven iets doen waar je niet 100 procent zeker van bent. Dat wou ik voorkomen, en ik wou te weten komen: “wie ben ik?” en “wat wil ik in mijn leven doen?” Ik denk dat dat belangrijke vragen zijn, want we leven maar 1 keer, en ik geloof dat iedereen bepaalde talenten heeft. Ik zie het leven als een leerproces, waarin je die talenten kan ontdekken, en eens je ze ontdekt, er gebruik van maakt! En ik geloof ook dat dit een oneindige weg is, met vele bochten en kruisingen, en elke weg biedt je mogelijkheden aan. Het zijn onze eigen keuzes dat ons leven boeiend kunnen maken!
Een ander doel was mijn passie voor fotografie uit te breiden, en een betere fotograaf te worden! In mijn achterhoofd wou ik terugkomen met fantastische foto's die ik ten toon zou kunnen stellen.
Prachtig strand, Nieuw-Zeeland
4. Waar verblijf je zoal ?
In het begin verbleef ik in hostels, dit zijn goedkope hotels, waar je vele andere backpackers tegenkomt, van over de hele wereld! (Backpacker is de naam voor jongeren die rondtrekken met hun rugzak)
Na een tijdje en veel reizen leerde ik Jeff kennen, hij is een kunstenaar en heeft over de hele United States gelifd, en hij was deze levensstijl aan het verderzetten in Australie en Nieuw-Zeeland. We begonnen samen langs de westkust te liften, en hij had een tent. Vanaf toen verbleef ik meestal in campings, en vond dat ook veel leuker dan in een hostel te verblijven. Ik slaap het beste in de tent! En ik heb al veel meegemaakt in de nachten. Dieren die rond de tent snuffelen, voor eten. Op 1 nacht was er een dier dat Jeff's zware rugzak ettelijke meters verder had gesleurd. We werden 's morgens wakker en ontdekten dat die weg was!
Op een ander moment was ik iets in de tent aan het zoeken, plots hoorde ik iets ritselen in de boom boven mij, en plots was er een kleine muis die uit die boom viel, IN de tent!
Zo zaten we ook ooit eens met een soort kikker in de tent, en we beseften dat pas toen we al in slaap waren gevallen! Best akelig!
Jeff had ook al veel vrienden, want reisde hier al 7 jaren rond vooraleer hij mij leerde kennen, dus we verbleven ook bij veel van zijn vrienden.
En soms krijgen we een lift met iemand die ons uitnodigt om bij hen te overnachten. Tijdens het liften hebben we echt al veel vrienden leren kennen, die we nu nog steeds bezoeken als we in hun buurt zijn. Zo wordt onze vriendenkring steeds groter, en hebben we steeds meer verblijplaatsen :-)
Dit is soms voor enkele nachten, en soms voor maanden aan een stuk. Ik vind dat wel een goede afwisseling, en ben alle vrienden die hun huis voor ons openstellen heel erg dankbaar. Ik probeer altijd mijn best te doen en te helpen waar ik kan, te koken, in de tuin te werken, ..
Australische kikker
5. Wat doe je om aan je inkomen te komen ?
Toen ik Jeff leerde kennen begon ik niet alleen met hem rond te liften. Ik was geϊnspireerd zijn prachtige schilderijen te zien. Hij schilderde ook op stenen, en ik begon dat stilletjes aan ook te doen. Ik besefte dat er vanalles in mij zat dat er via de schilderijen uitkwam, en stond er zelfs versteld van. Dit is zo 1 van die talenten waar ik geen flauw benul van had, en waar ik nu veel tijd insteek en zelfs wat geld mee kan verdienen. Ondertussen heb ik zeker al duizenden stenen geschilderd, en vele schilderijen, bladwijzers, kaartjes. Zelfs twee stoelen en andere objecten.
Tijdens ons reizen tonen we ons werk aan vele mensen, en we hebben al enkele keren muurschilderijen gedaan voor mensen. Voor een frituur, een hotel, een hostel, een camping. Zo proberen we een beetje geld te verdienen, en het is niet altijd gemakkelijk, en ik krijg ook veel steun van vrienden en familie.
We maken ook films, want ik studeerde film-montage aan de hogeschool, en Jeff heeft een hele goede video-camera en was eigenlijk montage aan het leren toen we elkaar leerden kennen. We hebben ondertussen 4 films gemaakt, maar die geven we gewoon weg aan alle mensen die we leren kennen, en we sturen ze op naar familie en vrienden over de hele wereld. We gaan nu beginnen werken aan ons vijfde filmproject, dat zal gaan over de walvissen en dolfijnen. Het vraagt veel tijd en werk om een film te maken, en zoals alles dat ik doe, is het een werk van liefde, en niet voor het geld. Ik kies er voor zo te leven, maar ben dus niet rijk. Ik geef niet om materiele zaken, en we hebben uiteindelijk ook geen massa`s geld nodig, maar net genoeg om te overleven. Ik ben iedereen die me steunt heel dankbaar, want dat maakt het mogelijk te leven zoals ik doe, en ik probeer steeds mensen te inspireren met mijn kunst, en het geeft me veel moed als iemand iets van me koopt, want dat betekent dat ik nog even verderkan.
De voorbije twee maanden verbleef ik bij vrienden in de bergen op het zuid-eiland van Nieuw-Zeeland. Hij is een bekende schrijver en historicus van Nieuw-Zeeland, en hij wou leren hoe internet te gebruiken, en blogs te creeeren. Ik hielp hem voor dagen aan een stuk, en legde hem vanalles uit. Ik deed dat als een vriendschapsdienst, en zij gaven me geld als wederdienst. De manier waarop dit gebeurde was zo vriendschappelijk en zo leef ik graag!
Beschilderde stenen
6. Heb je al veel mensen leren kennen ?
Heel veel mensen! Al reizende ben je constant onder de mensen, en overal waar we in campings verblijven zijn er andere reizigers die je leert kennen. Tijdens het liften leren we ook veel mensen kennen natuurlijk, want de afstanden zijn zo groot in Australiё en je kan voor uren aan een stuk in een auto zitten om in het volgende dorpje te geraken. Zo leer je de mensen wel kennen, want er is zoveel tijd om over vanalles te babbelen, en zelfs filosofische gesprekken te hebben.
De langste lift die we ooit hadden was met een Frans koppel voor twee weken aan een stuk! Dat is geweldig vind ik, om zo wat langer met mensen rond te reizen.
We houden meestal contact met de mensen die we leren kennen, via email of facebook, of als ze geen internet gebruiken vragen we hun adres zodat we een postkaartje kunnen opzenden, of een film. We geven ook een beschilderde steen aan iedereen die ons een lift geeft.
Soms kunnen we ook familie van vrienden opzoeken, die dan ook weer vrienden worden. Dus ik leer constant nieuwe mensen kennen, en zou ondertussen al een boek kunnen schrijven over al de verhalen die ik heb gehoord.
Schilderen in openlucht
7. Wat is 1 van de mooiste dingen dat je al hebt meegemaakt ?
Ik heb al van toen ik heel jong was, iets met dolfijnen gehad. Dolfijnen waren mijn lievelingsdieren. Ik wou alles weten over dolfijnen, deed mijn spreekbeurten in de lagere school over dolfijnen, en mijn droom was met dolfijnen te zwemmen.
Toen ik naar Australiё kwam, besefte ik dat ik eigenlijk echt wilde dolfijnen zou kunnen ontmoeten. Er is zoveel kustlijn, zoveel oceaan!
Ik heb in de tussentijd al veel geleerd over de dolfijnen die hier leven, over de walvissen die migreren van de warme waters naar de koude, …
De Australische Aboriginals, en ook de Nieuw-Zeelandse Maori hebben verhalen waarin de dolfijnen en walvissen een belangrijke rol spelen. Meestal worden ze voorgesteld als helpers, en bestond er een woordeloze, maar sterke communicatie tussen hen.
Toen ik voor de eerste keer langs de westkust van Australiё reisde, hoorde ik over een kust-dorpje “Monkey Mia” , dat bekend is voor de wilde dolfijnen die er dichtbij het strand komen. Ik leerde ook dat ze die wilde dolfijnen eigenlijk lokken met eten, en dat de dolfijnen helemaal niet zo gezond zijn. Dat maakt me triestig, en je ziet in vele plaatsen dat ze de dolfijnen gewoonweg als een toeristen-attractie gebruiken. Dus ik besloot Monkey Mia niet te bezoeken, omdat het me alleen maar triestig zou maken.
Maar, ik heb ondertussen al vaak dolfijnen en walvissen gezien, in het wild, en zou je hierover in detail kunnen vertellen, want deze momenten zijn erg magisch. Maar om je vraag te beantwoorden, moet ik je nu vertellen over dit hele mooie moment!
Ik verbleef op een eiland van Nieuw-Zeeland, en leefde er voor enkele maanden in een huisje dat vlakbij de oceaan gelegen is. Er is een prachtig strand waar ik altijd ging zwemmen en wandelen. Ik begon er dolfijnen te zien, net alsof ze wisten dat ik daar was, en ze kwamen steeds dichter en dichter bij. Dan kwam er de dag dat ik in de oceaan aan het zwemmen was, en plots riep Jeff: “Daar zijn 3 dolfijnen, vlakbij!”
Ik kon mijn ogen niet geloven. Ze kwamen stilletjes dichter bij, en zwemden enkele circkeltjes rond mij. Ze waren zo dichtbij dat ik ze kon aanraken, maar ik wou hen niet doen schrikken. Dat moment was als een droom, waarin tijd stil stond! Het gevoel dat ik van de dolfijnen kreeg was onbeschrijflijk magisch. Onvergetelijk!
Photoshop creatie, sterren dolfijn
8. Heb je ooit al eens schrik gehad voor iets zoja voor wat ?
Voor ik naar Australie vertrok was ik nogal ongerust over alle giftige dieren dat er zijn, en waar mensen jaarlijks van sterven. Je hebt er giftige spinnen, slangen, kwallen en haaien! Ik heb niet zozeer schrik van salngen, haaien of kwallen, maar de spinnen waren mijn grootste angst, omdat ik jammer genoeg opgroeide met schrik voor spinnen! Ik wil dat nog steeds overkomen, en heb toch wel vooruitgang gemaakt, maar kan nog steeds angstig reageren als ik een groot kaliber zie! En die schrik is natuurlijk niet echt omdat ze giftig zijn, maar eerder door hoe dat ze eruit zien.
Tijdens de eerste weken in Australiё was ik soms bang niet te weten wat er ging komen. Ik moest vanalles plannen, en ik kon me nog niet echt goed uitdrukken in het Engels. Ik was bang verloren te lopen in de stad en mijn weg niet terug te vinden. Maar de mensen hier zijn zo gewoon aan buitenlanders, en ik vond wel heel snel mijn weg. Iedereen is behulpzaam en vriendelijk, en al snel leerde ik te vertrouwen in het leven, en niet bang of onzeker te zijn. Niet bang te zijn een vreemde op straat aan te spreken om iets te vragen. En toen we begonnen liften, te vertrouwen dat alleen de goede mensen zouden stoppen. En na 4 jaar rond te liften, ben ik nog steeds niemand tegen gekomen waar ik schrik van had.
Er was wel iets akeligs, en toen had ik schrik. Dat was in de grote stad, Melbourne. We logeerden bij vrienden en we hadden een taxi gebeld om ons daar te komen halen en ons naar de bus te brengen. We hadden al onze zakken in de taxi geladen, en ik was al ingestapt, terwijl Jeff nog binnen in het huis was om dag te zeggen. De chauffeur leek allesbehalve betrouwbaar, en begon uit de oprit te rijden terwijl de deur nog open was. Dan plots reed hij vooruit, zodat de deur toeslag. En toen begon hij verder achteruit te rijden. Ik had schrik, en er kwamen vanalle gedachten in mijn hoofd. Wat als de man met mij en al onze bagage wegrijdt? Wat ga ik doen? Ik moest snel denken, want wou dit voorkomen! Dus ik zei met een aandringende stem: “can we PLEASE wait!” En hij luisterde! IK was opgelucht, maar ik weet dat ik mijn intuϊtie kan vertrouwen, en dat de man duistere gedachten had!
Toen kwam Jeff gelukkig aangelopen, en waren we weer onderweg. Het is pas nadat we uit die taxi stapten dat ik hem kon vertellen wat er gebeurd was.
White tail, Australische spin
9. Wat vind je 1 van de mooiste dingen die je al hebt gezien?
Dat is een hele moeilijke vraag, want er is zoveel moois! Mijn grootste interesse gaat uit naar de natuurlijke wereld. Ik kan uren op een strand zitten, en staren naar de golven en het veranderende licht, en wegdromen.
Ik bezoek vooral natuurgebieden, en ben niet zo geinteresseerd in de steden.
Nu, 1 van de mooiste dingen is een plaats in West-Australie, die KARIJINI genaamd wordt. Het is een complex van diepe groeven (kloven) in de rode woestijn. Alles ziet er daar erg rood uit, omdat de grond veel ijzererst bevat. Dit natuurgebied is als een oasis in de woestijn. De kloven (gorges in het Engels) zijn rond de 100-200 meter diep , en je kan er wandelingen doen tot helemaal aan de bodem. Wanneer je dat doet is het net alsof je terug in de tijd wandelt. Duizenden/miljoenen jaren terug, en je ziet verschillende lagen in de rotswanden. De kleuren zijn ongelooflijk mooi.
In de meeste kloven vloeit water, en vind je vanalle poelen en watervallen, en je kan er afkoelen, want de dagen kunnen enorm heet en droog zijn!
We reisden voor een tijdje met een koppel vanuit Tsjechiё, en zij wouden een heel afgelegen kloof bezoeken (Hamersley Gorge genaamd). Het was volle maan, en we arriveerden laat in de avond, en kampeerden er in de kleine parking. Toen we opstonden en zagen waar we waren, stonden we allemaal versteld. De kloof zag er ontzettend dramatisch uit, de rots-lagen waren golvend, en de kleuren nog intenser dan de kleuren die we in de andere kloven zagen. We bleven er enkele uren, om veel fotografie te doen, te zwemmen, en te bewonderen! Dat moet 1 van de mooiste plaatsen zijn die ik heb bezocht.
Hamersley Gorge, West Australie
10. Wat mis je het hardst en waarom ?
Het hardst mis ik alle mensen die ik graag zie en waarmee ik opgroeide in Belgie. Niet zozeer Belgie zelf, maar familie en vrienden. En ik zeg dit niet omdat dit jouw interview is Elise, maar ik denk enorm veel aan jou. Jij was altijd een speciaal iemand voor mij, want ik zag jou opgroeien, en speelde altijd met jou, en we konden zoveel lachen en gibberen. Jij bent 1 van de personen die ik het hardst mis en waarvoor ik graag nog eens terug naar Belgie zou komen. Het is bijna 4 jaar geleden dat ik jou zag, en je bent ondertussen al veel groter geworden dan de laatste keer ik jou zag. Ik weet dat als ik jou terug ga zien, heel blij zal zijn, en ik denk dat we veel aan elkaar te vertellen gaan hebben!
Dolfijnen in harmonie
11. Hebben ze veel andere gewoontes dan in belgie ?
In het algemeen is de cultuur en de gewoontes van de mensen niet zo verschillend van de mensen in Belgiё. Er zijn wel enkele kleine verschillen, die ik graag even beschrijf:
(Let wel, dit zijn natuurlijk veralgemeningen, en dit is niet voor elke persoon zo)
- Omdat het klimaat hier warmer en zonniger is, vind ik dat de mensen er veel opgewekter uitzien. Ze zijn open en vriendelijk en je ziet altijd wel een lach. In Belgiё is het klimaat vaak erg bewolkt en koud, en ik denk dat dat 1 van de redenen is dat de mensen in Belgiё een beetje meer opgesloten en koud zijn. Hier kan je met iedereen beginnen babbelen, en zelfs een goede conversatie hebben en vrienden maken. Ik vind dat dat in Belgiё veel moeilijker is, en toen ik na mijn eerste jaar uit Australiё terugkwam, was dat wel iets dat me enorm opviel, en ik kreeg koude reacties, wat ik niet meer gewoon was. Als je hier in een winkel komt bijvoorbeeld, zullen de verkopers je steeds aanspreken, en vragen hoe het met je gaat, van waar je komt, en nog veel meer. In Belgiё is iedereen kortaf, en willen ze niets zeggen.
- Een andere gwoonte dat ze hier hebben, en dat ook met het klimaat te maken heeft, is de manier waarop de ze vrije dagen vieren. Kerstmis en nieuwjaar bijvoorbeeld. Dat is in de volle zomer, en de mensen dragen kerstmutsen op het strand in zwembroek of bikini. 1 van de dingen waar de Australiёrs zot van zijn is hun barbacue! Bij iedere gelegenheid is er wel een barbecue, en willen ze naar het strand of met hun boot de zee op om te gaan vissen.
-Een groot verschil met Belgie is de grootte van het land. De afstanden zijn enorm! Het idee van afstand is hier dus ook anders. Bijvoorbeeld, als je 300 kilometer naar het volgende dorpje moet rijden, is dat nog relatief dichtbij!
- Een andere zaak waar ik toch ook even iets over wil zeggen is het racisme. Jammer genoeg is er veel racisme tegenover de Australische Aboriginals. Het verleden van Australiё is eigenlijk heel donker. De Aboriginals leefden hier voor duizende jaren in harmonie met de natuur, tot op het moment dat de westerse man kwam aanvaren, en hen letterlijk vermoordde. Het is erg triestig te zien hoe de Aboriginals tot op vandaag behandelt worden, en er is weinig respect tegenover hen. (terwijl ik hen enorm bewonder, wetende hoe ze vroeger leefden, en hoe ze niet eens terugvochten omdat het zo een zachtaardig volk is)
De Aboriginals worden geforceerd te leven zoals de westerse mensen leven, maar voor hen is dat heel moeilijk, want zij geven niet om materiёle zaken. Er zijn nog maar heel weinig plaatsen waar ze hun oude levenswijze kunnen verderzetten, en de druk van de westerse wereld is te groot om het vol te houden. Vele Aboriginals verliezen zichzelf in drugs of alcohol, en het is net alsof hun cultuur van hen gestolen werd, en ze voelen zich verloren. Ik heb veel begrip voor hen, en ben altijd geϊnteresseerd in de verhalen die zij hadden over hat land, de bergen, de rivieren. Zij zien het land als een levend organisme, en de rivieren en bergen zijn “heilige” plaatsen, die gerespecteerd moeten worden. Zo kijk ik ook naar dit land. Australiё is 1 van de oudste continenten ter wereld, en ik denk dat dat voor ons, westerse mensen heel moeilijk te vatten is!
Rotsschilderingen van de Australische Aboriginals
12. Denk je er aan om ooit terug tekomen ?
Ja daar denk ik vaak aan, omdat ik jullie mis, maar als ik dan denk aan hoe lang ik in Belgie kan blijven, dan weet ik het toch niet zo goed. Ik ben ondertussen zo gewoon geraakt aan dit nomadische leven, en het klimaat, de veranderende horizon van dag tot dag. In Belgie is er niet zo veel wilde natuur meer over. En het land is zo klein en bevolkt tegenover Australiё. Ik hou van de manier waarop ik hier kan leven, en denk niet dat het mogelijk is in Belgiё. Dus als ik terug zou komen naar Belgie, denk ik dat dat een bezoek wordt. Maar ik sta open voor alles, en er kunnen altijd verrassingen uit de hoek komen. Ik ben niet zo goed in het plannen van mijn toekomst, en leef van dag tot dag.
Leven in het zonnestelsel
13 . Nog een laatse vraag hoe zie je je toekomst voor je ?
Ik zou graag op dezelfde manier verder leven, een beetje als een nomaad rondtrekken en soms langer in een bepaalde plaats blijven.
Ik vind het belangrijk om van de kleinste details en schoonheid te kunnen genieten. Een mooie bloem te zien, een vogel, een dolfijn, en daar kracht uit te halen.
Ik wil mijn schilderkunst uitbreiden, en ben benieuwd welke projecten er in de toekomst uit mij zullen komen. Ik zou ook graag iets meer met mijn fotografie doen, maar ik ben nog niet zeker wat.
Ik ben ook cedar-fluit beginnen spelen, sinds twee jaar en wil graag beter worden, en muziek opnemen, en die muziek gebruiken in mijn films.
We willen ook graag een soort magazine creёeren, en printen. De artikels zouden gaan over onze kunst, het reizen, de plaatsen die we bezoeken, onze filmprojecten, maar ook over de problemen in de wereld. De ecologische problemen die er dagelijks op verslechten. Het is belangrijk gewaar te zijn over de gevaren van wat er in Japan gebeurde vorig jaar bijvoorbeeld. Toen de aarbeving en tsunami die kernreactoren in Fukushima vernietigde, en een gigantische hoeveelheid van radio-actief materiaal de lucht in blies, en nog steeds aan het blazen is. Dat is erg verontrustend voor het leven op de aarde!
De beslissingen van de overheid in Australiё en Nieuw-Zeeland zijn ook verontrustend, en zal de aarde hier op plaatsen veel schade aandoen, door het mijnen van mineralen, boren voor olie en gas-extractie. Dit zijn allemaal schadelijke processen voor het milieu, en eens de schade gebeurt is, is er geen weg terug. Denk aan wat er bijvoorbeeld gebeurde tijdens die olieramp in de Golf van Mexico. Daarom is het belangrijk de aandacht hierop te vestigen, en de mensen hier op de straat te krijgen om te protesteren!
Onze toekomst, de toekomst van alle kinderen en leven op aarde is erg fragiel, en ik vind het belangrijk daar aandacht aan te geven, en het te verdedigen vooraleer het te laat is!
Iedereen is een kunstenaar, elke keuze die we maken is creatief
